วันอังคารที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2563

สายฟ้าอย่าเถียง​ #19 :: ให้มันเป็น​สีชมพู​











          




สิ่งแรกที่ปรากฏสู่สายตาของสายฟ้าคือ​มนุษย์​ก้อนที่ขดอยู่ในผ้าห่ม​ ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มขึ้นอย่างเอ็นดูคนรัก​ ก่อนจะปิดประตูห้องอย่างเบามือ

          เท่ากับว่าตอนนี้เราอยู่ด้วยกันสองต่อสองอย่างสมบูรณ์


          "รามครับ"

          ลองเอ่ยเรียกชื่ออีกคนเมื่อเห็นว่าคนรักนั้นคลุมผ้าห่มไปถึงจมูกรั้น​ สองเท้าก้าวเดินไปที่เตียงอย่างไม่เร่งรีบโดยล็อกเป้าหมายที่คนน่ารัก

           สายฟ้าที่มาในสภาพเปลือยท่อนบนนั้นทำให้รามเองอดเขินไม่ได้​ กางเกงวอร์มแบรนด์​ดังสีเทาเข้มที่ตัดกับผิวขาวอย่างลงตัว แถมร่างกำยำสมส่วนตามแบบฉบับคนเล่นกีฬานั่นทำให้แอบกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย

          หมดกันที่ทำใจกล้ามา

          แต่จะไม่เสียอาการให้เห็นหรอกนะ

          "ไหนเมื่อกี้บอกว่าใส่เสื้อแล้วไง" แกล้งทำเสียงดุพลางขมวดคิ้ว​ ก็อีกคนบอกว่าใส่เสื้อเรียบร้อยแล้วนี่นา​ พูดถึงตรงนี้ก็อยากฟาดแฟนตัวเองขึ้นมา​ มันเป็นอะไรชอบเปิดแอร์นอนแล้วถอด​เสื้อ​ ผ้าก็ไม่ค่อยอยากจะห่ม​ เป็นหวัดขึ้นมาล่ะน่าดูเชียว

          "เดี๋ยว​ก็ต้องถอดอยู่ดีนี่คะ" เสียงอ่อนโยนเริ่มเจือไปด้วยความแหบพร่า​ รามิณฒน์เองก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นสายตาที่คนรักกำลังจดจ้องตัวเอง

          นี่ถ้าสายฟ้ารู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในชุดอะไรละก็...

          ขายาวในกางเกงวอร์มสีเทาทิ้งน้ำหนักข้างหนึ่งลงบนเตียงนุ่ม​ สายฟ้ายังคงยืนอยู่แบบนั้น​เหมือนเป็นการบอกกราย​ ๆ​ ว่า​ จะเริ่มแล้วนะ

          มือเล็กกร้าน​ค่อย​ ๆ​ ลดผ้าห่มที่คลุมปิดหน้าออก​ ก่อนจะค่อย​ ๆ​ ลุกนั่งพับเพียบบนเตียงขาว​ ซึ่งทำให้อีกคนถึงกับผิวปากออกมาแผ่วเบาอย่างถูกใจ​ สายตาก็โลมเลียอย่างปิดไม่มิด​

         ก็แหม​ นาน​ ๆ​ จะได้เห็นแฟนอ้อนนี่นา

         ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิ้ต​ตัวโคร่งลายทางสีฟ้าสลับขาวนั้นเซ็กซี่เป็นบ้า​ ไหนจะผมสีอ่อนที่ปรกหน้าขับให้ใบหน้าหวานน่าหลงใหลไปใหญ่​ แต่ที่ดึงสายตาของจิรายุไว้ได้นานที่สุดเห็นจะเป็นเรียวขาขาวเนียน​กับถุงน่องสีดำครึ่งเข่า

         เดี๋ยว​นะ​ รามใส่ถุงน่อง! 

        โอ้ให้ตายเถอะ​ ขอยาดมให้เขาเดี๋ยวนี้!!!

        "ไปเอาถุงน่องมาจากไหนคะเด็กดี" 

        "ทำไมล่ะ​ ตัวเองไม่ชอบเหรอ?" 

        เอาล่ะ​ ช็อตนี้กูตาย

        "วันนี้อ้อนจังเลยล่ะคะ" ไม่ว่าเปล่า​ มือร้อนก็เริ่มไล้ตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาถึงขาอ่อนอีกต่างหาก​ "เพิ่งเคยเห็นเธออ้อนเลย ไม่ใช่ว่าแอบไปดื่มก่อนหรอกนะ?" 

        "เค้าดื่มได้ที่ไหนล่ะ" ปากเล็กเบะลงอย่างน่ารัก​ "แปลกมากเลยเหรอ?"

         โคตรแปลกเลยต่างหาก​ จากการที่เขาใช้ชีวิตในชายคาเดียวกันมาเกือบ​สามเดือน​จนเป็นแฟนกันนั้น​ เพิ่งเคยเห็นคนตัวเล็กมีทีท่าแบบนี้นี่แหละ
  
        แต่ก็ปฏิเสธ​ไม่ได้​ว่า​ โ​ ค​ ต​ ร​ ช​ อ​ บ
    
        "ก็แปลกใจแหละ​ แต่ว่าชอบมากกว่า:)" ประโยคนี้ถึงกับทำคนใจกล้าหน้าเห่อร้อนแดง​ ถามว่าทำไมเขาถึงกล้าทำอะไรแบบนี้น่ะเหรอ? ประวัติ​ในซาฟารีในไอแพดสายฟ้าล้วน​ ๆ​ เลย​

        เขาเผลอกดดูก่อนที่จะทักไปถามน่ะนะ... 

        ส่วนถุงน่อง​ จะไม่บอกหรอกว่าโดนเพื่อนแกล้งยัดใส่กระเป๋ามา

        แต่สายฟ้าก็ดูออกแหละว่าอีกคนพยายามที่จะข่มความกังวลขนาดไหน​ ทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำ​ ๆ​ อีกแล้ว

        รามิณฒน์ที่กลับมาฮึดอีกครั้งก็ลุกยืนเข่าประจันหน้า​คนรัก​    ก่อนจะส่งมือน้อยที่แอบสั่นไปแตะหน้าท้องเป็นลอนสวยของอีกคน​ สายฟ้าหายใจติดขัดเล็กน้อยเมื่อเด็กดื้อค่อย​ ๆ​ ไล้วนอย่าง​เก้​ ๆ​ กัง​ ๆ​ 

        เอ็นดูมาก​ อยากหอมหัว
  
        ฟอดดด

          สันจมูกโด่งฝังที่กลุ่มผมหอมนุ่มของคนรัก​ ก่อนจะเลื่อนมายังใบหูของแมวขี้อ้อน​ "เก่งแล้วค่ะ​ แต่ทนไม่ไหวแล้วล่ะที่รัก" 

           รามิณฒน์หดคอเมื่อถูกงับที่ติ่งหูเบา​ ๆ​ อย่างหยอกล้อ​ ก่อนที่จะรู้ตัวอีกที​ก็ถูกสายฟ้าดันให้นอนราบไปกับเตียงแล้ว​ ใบหน้าจิ้มลิ้มเหวอเล็กน้อย​ นั่นทำให้หมาป่าในคราบซามอยด์หมั่นเขี้ยวไปใหญ่

           ฟอดดด​ จุ้บ

           สายฟ้ากระหน่ำฟัดอีกคนอย่างไม่ออมแรง​ ทั้งหอมทั้งพรมจูบทั่วใบหน้าอย่างที่ชอบทำ​ เป็นรามที่หัวเราะน้อย​ ๆ​ เมื่ออีกคนแกล้งให้เขาจั๊กจี้​ แต่เหมือนสุดท้ายเป็นสายฟ้าที่ทนไม่ไหว​ แปรเปลี่ยนจากการจุ้บเบา​ ๆ​ เป็น​จูบทันที

           "อืออ" เสียงหวานที่ดังขึ้นทำให้ร่างหนาปรับองศาให้ถนัดกว่าเดิม​ ริมฝีปาก​อิ่มกดแช่สักพัก​ ก่อนจะใช้มือบีบแก้มอีกคนเบา​ ๆ​ ให้รับจูบที่ลึกซึ้ง​กว่า​เดิม

            เรียวลิ้นตวัดเกี่ยวอย่างไม่ยอมกัน​ ต้องยอมรับเลยว่าเด็กดื้อของเขาจูบเก่งขึ้นมาก​ ๆ​ มือใหญ่ก็เลื่อนลูบบีบเค้นต้นแขน​ ก่อนจะขยับมาริดกระดุมเสื้อออกอย่างไม่เร่งรีบ

             กระดุมเม็ดสุดท้ายมาพร้อมกับความขาวเนียนที่ปรากฏ​สู่สายตา​ สายฟ้าถอนจูบก่อนจะสำรวจร่างกายอีกคน​ นั่นทำให้คนถูกมองยกมือปิดใบหน้าแดงก่ำทันที​ อดไม่ได้ที่จะจุ้บมือน้อยน่าเอ็นดู

             เหมือนเขาจะหลงอีกคนเพิ่มขึ้นอีกแล้วสิ

             มือใหญ่แหวกสาบเสื้อออก​ ก่อนจะฝังจมูกคมลงบนต้นคอขาว​ ทั้งพรมจูบไล่ลงมายังแผ่นอกบางอีก​ รามิณฒน์เม้มปากแน่นเมื่อคนรักครอบครองหน้าอกในโพรงปากอุ่น​ เขาแอ่นรับสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้

             ตอนนี้เขารู้สึกปั่นป่วนไปหมดทั้งตัวเลย

             มือใหญ่ที่บีบเค้นตามสะโพกก็เลื่อนต่ำลงไปยังชั้นในสีอ่อนของคนตัวเล็ก​ รามิณฒน์กระตุกเล็กน้อยเมื่อมือร้อนสัมผัสส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้า​ 

             "อะ​ อื้อ​ อะ​ อย่าแกล้ง" เสียงหวานติดขัดเมื่อแฟนตัวสูงบีบคลึงตรงนั้น​ เขากัดริมฝีปากจนแทบจะห้อเลือดเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ

             "ร้องออกมาเลยค่ะเด็กดี" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างเห็นได้ชัด​ เขาละความสนใจจากอกขาวมาเป็นเรียวขาขาวแทน

             มือใหญ่จับให้แฟนตัวเล็กชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งก่อนจะยกค้างไว้ แต่ว่านั่นทำรามิณฒน์ห้ามแทบไม่ทันเพราะว่าคนรักจูบซับตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายันปลีน่อง

             "อย่าทำแบบนั้นสายฟ้า​" มือก็พยายามดันอีกคนออกจากน่องตัวเอง

             "ทำไมไม่ได้ล่ะ​ ก็เรารักทุกอย่างที่เป็นเธอ" น้ำเสียงหนักแน่น​ ไหนจะแววตาที่มีแต่ความรักที่ทอดมองนั้นทำเอาคนตัวเล็กใจอ่อนยวบ​ ฮื่อ​ ไม่รู้ด้วยแล้ว

             สายฟ้าหัวเราะ​ในลำคอเมื่อเห็นเด็กดื้อยกมือปิดหน้าอีกครั้ง​ ก่อนที่หมาป่าจะจู่โจมไม่ให้ตั้งตัว​

             ริมฝีปากร้อนจูบซับไล่ขึ้นจากปลีน่องสู่โคนขาด้านใน​ หน้าท้องบางหดเกร็งเมื่อรู้สึกว่าอีกคนค่อย​ ๆ​ ดึงชั้นในเขาลง

             ทำไมรามน่ารักจังวะ​ น่ารักไปหมดทั้งตัวเลย

            ตัวตนสีน่ารักปรากฏสู่สายตา​ อดไม่ได้ที่จะส่งไปไปลูบเบา​ ๆ​ นั่นทำให้แท่งเนื้อนั้นสู้มือ​ มือใหญ่ร้อนรูดขึ้นลงตามความยาว  นั่นทำให้เด็กดื้อดิ้นไปมาพร้อมส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ​ แต่เดี๋ยว​นะ​ รามเอาหมอนปิดหน้าไปแล้ว

            ด้วยความอยากแกล้งลูกแมว​ เจ้าหมาป่าจึงพรมจูบซับท้องน้อยก่อนจะอ้ากลืนกินความน่ารักไว้ในโพรงปากอุ่น​ ลูกแมวกระตุกตัวเล็กน้อยเมื่ออีกคนเริ่มใช้ปากรูดตามความยาว​ เรียวขาที่ชันขึ้นเองพร้อมกับมือเล็กที่ส่งเข้ามายึดกลุ่มผมเขาทำให้คนคุมเกมส์ได้ใจ
          "อะ​ อื้อ​ อื้ออออ​ สะ ฮึก​ สายฟ้า" เผลอเรียกชื่ออีกคนเพราะเจ้าหมาป่าทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่อีกครั้ง​ ความเสียวซ่านที่ท้องน้อยทำให้คนตัวเล็กลืมตัว​แอ่นรับสัมผัสแต่โดยดี​

          เสียงหอบหายใจเคล้าเสียงหวานที่ครางดังทำให้หมาป่าบ้าพลังนั้นได้ใจ​ เอาจริง​ ๆ​ ต้องบอกว่าโชคดีที่ห้องชุดของเขานั้นเก็บเสียง​ จึงไม่ต้องกังวลว่าข้างห้องจะได้ยิน

          แต่เขาเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วแฮะ

         "มะ​ อื้ออ  มันจะ​ ฮึก​ อือออ" รามิณฒน์เริ่มแสดงอาการบางอย่างเมื่อรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้ว​ ก็ดูสิ  อีกคนทั้งใช้ปากใช้มือ​ ทนได้ก็เก่งแล้ว​

         ร่างเล็กเผลอยกสะโพกสวนการรูดรั้งของโพรงปากอุ่นก่อนจะกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยทันที​ เดี๋ยว​นะ​ มันยังอยํ่ในปากของแฟนเขานี่

         รามิณฒน์ลุกพรวดนั่งอย่างลืมตัวพร้อมห้ามคนรักที่กำลังจะกลืนของเหลวของเขาต่อหน้าต่อตา

         "อย่ากลืนนะ!" แต่ดูเหมือนจะช้าไป​ เพราะว่าหมาป่านั้นได้กลืนลงไปหมดแล้ว​ พร้อมทั้งมือใหญ่ที่ยกปาดส่วนที่เหลือตามมุมปากสวย​ ฮื่อ​ ไอ้สายฟ้าบ้า​ มันเขินนะ!

         ตึ้ง​ ๆ​ ๆ

        เสียงจากแอพลิเคชั่นแชทที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากรามิณฒน์ได้ไม่ยาก​ ดวงตาสวยเหลือบมองสมาร์ทโฟน​ยี่ห้อดังของคนรักก่อนจะขมวดคิ้ว

        "ใครทักมาเหรอ?" เสียงใสเอ่ยถามทำให้เจ้าของเครื่องมองการแจ้งที่ปรากฏ​ในหน้าจอล็อก​ ไอ้พี่เจ้ามึง

        "พี่เจ้าแหละ​ ช่างมันเถอะ" ตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดึงอีกคนเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งพร้อมจู่โจมการจูบทันที​ รามิณฒน์ถูกผลักในนอนราบอีกครั้งพร้อมกับที่ร่างหนาจะตามมาทาบทับไว้​ ใบหน้าน่ารักขึ้นริ้วสีแดงอย่างน่าเอ็นดู​ แขนเล็กก็ยกขึ้นคล้องคออีกคออย่างคุ้นชิน

        เสียงจูบดังขึ้นอีกครั้งเคล้าเสียงหัวเราะเบา​ ๆ​ ของคนทั้งคู่​ สายฟ้าน่ะทั้งรักทั้งหลงเด็กดื้อมากเลย​ ทำไงดี​ อยากให้ม๊าไปสู่ขอแล้ว​

       ริมฝีปาก​หนาผละออกจากอีกคนอย่างเสียดาย​ แต่ก็มาพรมจูบซับทั่วใบหน้าอย่างรักใคร่แทน

      ตึ้ง​ ๆ​ ๆ​ ๆ

      เสียงการแจ้งเตือน​ดังขึ้นอีกครั้งทำให้รามิณฒน์ชะงัก​ ก่อนจะดันหน้าของอีกคนให้หยุดก่อน​ เป็นสายฟ้าที่แอบถอนหายใจอย่างเสียดาย

      "ลองอ่านแชทก่อนมั้ย​ เผื่อเป็นเรื่องด่วน" 

      สายฟ้าจำใจลุกไปหยิบสมาร์ทโฟนมาปลดล็อกเพื่ออ่านข้อความที่พี่ชายต่างสายเลือดทักมาค่ำมืดดึกดื่นแบบนี้​ แล้วบัตรเอทีเอ็มมันมาหายอะไรตอนนี้วะ

        "มันทักมาถามว่าเห็นบัตรเอทีเอ็มมันมั้ย" 

        "เอ้า​ บัตรพี่เจ้าหายเหรอ?"

        "เปล่า​ บัตรมันอยู่ที่เราเอง​ เดี๋ยว​ค่อยตอบมันแล้วกัน" แล้วมือใหญ่ก็กดล็อกหน้าจอทันที​ พร้อมโยนมั่ว​ ๆ​ ให้พ้นจากเตียง

        เจ้าหมาป่าอาศัยช่วงที่ลูกแมวกำลังประมวลคำพูดจู่โจมอีกครั้ง​ มือร้อนดึงเสื้อเชิ้ต​ตัวโคร่งให้พ้นจากผิวหายขาวนุ่ม​ จมูกโด่งสูดดมความหอมจากลำคอขาวอีกครั้งพร้อมขบเม้ม​ ซึ่งก็ได้รับการตีที่ไหล่เป็นเชิงปราม

        ไม่ทำรอยก็ได้

        แขนแกร่งยกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่กับเตียงให้มาอยู่บนตัวเบาแทน​ รามิณฒน์ทำหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่าจะถูกให้อยู่ในท่าแบบนี้​ แล้วดูสิ​ ทำหน้าลอยหน้าลอยตาใส่อีก​ มันน่าตีมั้ย

        Rrrrrrr

       เจ้าของโทรศัพ​ท์แกล้งทำหูทวนลมก่อนจะบีบเค้นผิวนุ่มต่อ​ แต่คิดเหรอว่าอีกคนจะยอม

       "ไปรับสายก่อนไป" 

       "รามคะ" 

       "ไม่ต้องมาทำหน้าเบะ​ ไปรับเลย" สายฟ้าจำใจละจากผิวนุ่มก่อนจะลุกไปหาโทรศัพท์​ที่โยนไว้ไหนแล้วก็ไม่รู้​ เมื่อเจอแล้วนิ้วเรียวก็ไม่รีรอที่จะกดปุ่มสีแดงทันที

       รอไปก่อนนะพี่มึง

       แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขึ้นเตียง​ เครื่องสื่อสารก็แผดเสียงร้องอีกครั้งก่อนที่จะเงียบไปเพราะเจ้าตัวกดวาง

       รามิณฒน์หรี่ตามองคนรักอย่างจับผิด​ ก็เห็น​ ๆ​ อยู่ว่าสายฟ้ากดวางสายใส่ดื้อ​ ๆ​ มันน่าตีมากเลยไอ้คนนี้​

       คนตัวเล็กลุกหยิบเสื้อเชิ้ตที่หล่นอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่ลวก​ ๆ​ ก่อนจะก้าวลงมายืนเคียงคนรัก

       "ถ้าไม่รับสายพี่เจ้า​ ก็โลกสวยด้วยมือเราไปเนอะ​ เราขอไปนอนก่อน" รอยยิ้มน่าหมั่นเขี้ยวปรากฏ​ขึ้นบนใบหน้าหวาน​ "อ้อ​ ไม่ต้องมาเคาะห้องนะ​ ฝันดีค่ะที่รัก" 

       จุ้บแก้มคนรักอย่างรวดเร็วก่อนจะพรวดวิ่งออกไปจากห้องนอนตนเองทันที​ ทิ้งให้สายฟ้ายืนงงกับเหตุการณ์​เมื่อสักครู่​ ก่อนจะได้สติเพราะพี่เจ้ามันโทรมาอีกครั้ง

       ทดไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ​ ส่วนไอ้พี่เจ้า​ มึงเจอกูแน่

       หงุดหงิดโว้ย!!! 

______________________
____________
______
__
_

สายฟ้านก555555555555555
x

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น