วันอังคารที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2563

สายฟ้าอย่าเถียง​ #19 :: ให้มันเป็น​สีชมพู​











          




สิ่งแรกที่ปรากฏสู่สายตาของสายฟ้าคือ​มนุษย์​ก้อนที่ขดอยู่ในผ้าห่ม​ ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มขึ้นอย่างเอ็นดูคนรัก​ ก่อนจะปิดประตูห้องอย่างเบามือ

          เท่ากับว่าตอนนี้เราอยู่ด้วยกันสองต่อสองอย่างสมบูรณ์


          "รามครับ"

          ลองเอ่ยเรียกชื่ออีกคนเมื่อเห็นว่าคนรักนั้นคลุมผ้าห่มไปถึงจมูกรั้น​ สองเท้าก้าวเดินไปที่เตียงอย่างไม่เร่งรีบโดยล็อกเป้าหมายที่คนน่ารัก

           สายฟ้าที่มาในสภาพเปลือยท่อนบนนั้นทำให้รามเองอดเขินไม่ได้​ กางเกงวอร์มแบรนด์​ดังสีเทาเข้มที่ตัดกับผิวขาวอย่างลงตัว แถมร่างกำยำสมส่วนตามแบบฉบับคนเล่นกีฬานั่นทำให้แอบกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย

          หมดกันที่ทำใจกล้ามา

          แต่จะไม่เสียอาการให้เห็นหรอกนะ

          "ไหนเมื่อกี้บอกว่าใส่เสื้อแล้วไง" แกล้งทำเสียงดุพลางขมวดคิ้ว​ ก็อีกคนบอกว่าใส่เสื้อเรียบร้อยแล้วนี่นา​ พูดถึงตรงนี้ก็อยากฟาดแฟนตัวเองขึ้นมา​ มันเป็นอะไรชอบเปิดแอร์นอนแล้วถอด​เสื้อ​ ผ้าก็ไม่ค่อยอยากจะห่ม​ เป็นหวัดขึ้นมาล่ะน่าดูเชียว

          "เดี๋ยว​ก็ต้องถอดอยู่ดีนี่คะ" เสียงอ่อนโยนเริ่มเจือไปด้วยความแหบพร่า​ รามิณฒน์เองก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นสายตาที่คนรักกำลังจดจ้องตัวเอง

          นี่ถ้าสายฟ้ารู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในชุดอะไรละก็...

          ขายาวในกางเกงวอร์มสีเทาทิ้งน้ำหนักข้างหนึ่งลงบนเตียงนุ่ม​ สายฟ้ายังคงยืนอยู่แบบนั้น​เหมือนเป็นการบอกกราย​ ๆ​ ว่า​ จะเริ่มแล้วนะ

          มือเล็กกร้าน​ค่อย​ ๆ​ ลดผ้าห่มที่คลุมปิดหน้าออก​ ก่อนจะค่อย​ ๆ​ ลุกนั่งพับเพียบบนเตียงขาว​ ซึ่งทำให้อีกคนถึงกับผิวปากออกมาแผ่วเบาอย่างถูกใจ​ สายตาก็โลมเลียอย่างปิดไม่มิด​

         ก็แหม​ นาน​ ๆ​ จะได้เห็นแฟนอ้อนนี่นา

         ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิ้ต​ตัวโคร่งลายทางสีฟ้าสลับขาวนั้นเซ็กซี่เป็นบ้า​ ไหนจะผมสีอ่อนที่ปรกหน้าขับให้ใบหน้าหวานน่าหลงใหลไปใหญ่​ แต่ที่ดึงสายตาของจิรายุไว้ได้นานที่สุดเห็นจะเป็นเรียวขาขาวเนียน​กับถุงน่องสีดำครึ่งเข่า

         เดี๋ยว​นะ​ รามใส่ถุงน่อง! 

        โอ้ให้ตายเถอะ​ ขอยาดมให้เขาเดี๋ยวนี้!!!

        "ไปเอาถุงน่องมาจากไหนคะเด็กดี" 

        "ทำไมล่ะ​ ตัวเองไม่ชอบเหรอ?" 

        เอาล่ะ​ ช็อตนี้กูตาย

        "วันนี้อ้อนจังเลยล่ะคะ" ไม่ว่าเปล่า​ มือร้อนก็เริ่มไล้ตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาถึงขาอ่อนอีกต่างหาก​ "เพิ่งเคยเห็นเธออ้อนเลย ไม่ใช่ว่าแอบไปดื่มก่อนหรอกนะ?" 

        "เค้าดื่มได้ที่ไหนล่ะ" ปากเล็กเบะลงอย่างน่ารัก​ "แปลกมากเลยเหรอ?"

         โคตรแปลกเลยต่างหาก​ จากการที่เขาใช้ชีวิตในชายคาเดียวกันมาเกือบ​สามเดือน​จนเป็นแฟนกันนั้น​ เพิ่งเคยเห็นคนตัวเล็กมีทีท่าแบบนี้นี่แหละ
  
        แต่ก็ปฏิเสธ​ไม่ได้​ว่า​ โ​ ค​ ต​ ร​ ช​ อ​ บ
    
        "ก็แปลกใจแหละ​ แต่ว่าชอบมากกว่า:)" ประโยคนี้ถึงกับทำคนใจกล้าหน้าเห่อร้อนแดง​ ถามว่าทำไมเขาถึงกล้าทำอะไรแบบนี้น่ะเหรอ? ประวัติ​ในซาฟารีในไอแพดสายฟ้าล้วน​ ๆ​ เลย​

        เขาเผลอกดดูก่อนที่จะทักไปถามน่ะนะ... 

        ส่วนถุงน่อง​ จะไม่บอกหรอกว่าโดนเพื่อนแกล้งยัดใส่กระเป๋ามา

        แต่สายฟ้าก็ดูออกแหละว่าอีกคนพยายามที่จะข่มความกังวลขนาดไหน​ ทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำ​ ๆ​ อีกแล้ว

        รามิณฒน์ที่กลับมาฮึดอีกครั้งก็ลุกยืนเข่าประจันหน้า​คนรัก​    ก่อนจะส่งมือน้อยที่แอบสั่นไปแตะหน้าท้องเป็นลอนสวยของอีกคน​ สายฟ้าหายใจติดขัดเล็กน้อยเมื่อเด็กดื้อค่อย​ ๆ​ ไล้วนอย่าง​เก้​ ๆ​ กัง​ ๆ​ 

        เอ็นดูมาก​ อยากหอมหัว
  
        ฟอดดด

          สันจมูกโด่งฝังที่กลุ่มผมหอมนุ่มของคนรัก​ ก่อนจะเลื่อนมายังใบหูของแมวขี้อ้อน​ "เก่งแล้วค่ะ​ แต่ทนไม่ไหวแล้วล่ะที่รัก" 

           รามิณฒน์หดคอเมื่อถูกงับที่ติ่งหูเบา​ ๆ​ อย่างหยอกล้อ​ ก่อนที่จะรู้ตัวอีกที​ก็ถูกสายฟ้าดันให้นอนราบไปกับเตียงแล้ว​ ใบหน้าจิ้มลิ้มเหวอเล็กน้อย​ นั่นทำให้หมาป่าในคราบซามอยด์หมั่นเขี้ยวไปใหญ่

           ฟอดดด​ จุ้บ

           สายฟ้ากระหน่ำฟัดอีกคนอย่างไม่ออมแรง​ ทั้งหอมทั้งพรมจูบทั่วใบหน้าอย่างที่ชอบทำ​ เป็นรามที่หัวเราะน้อย​ ๆ​ เมื่ออีกคนแกล้งให้เขาจั๊กจี้​ แต่เหมือนสุดท้ายเป็นสายฟ้าที่ทนไม่ไหว​ แปรเปลี่ยนจากการจุ้บเบา​ ๆ​ เป็น​จูบทันที

           "อืออ" เสียงหวานที่ดังขึ้นทำให้ร่างหนาปรับองศาให้ถนัดกว่าเดิม​ ริมฝีปาก​อิ่มกดแช่สักพัก​ ก่อนจะใช้มือบีบแก้มอีกคนเบา​ ๆ​ ให้รับจูบที่ลึกซึ้ง​กว่า​เดิม

            เรียวลิ้นตวัดเกี่ยวอย่างไม่ยอมกัน​ ต้องยอมรับเลยว่าเด็กดื้อของเขาจูบเก่งขึ้นมาก​ ๆ​ มือใหญ่ก็เลื่อนลูบบีบเค้นต้นแขน​ ก่อนจะขยับมาริดกระดุมเสื้อออกอย่างไม่เร่งรีบ

             กระดุมเม็ดสุดท้ายมาพร้อมกับความขาวเนียนที่ปรากฏ​สู่สายตา​ สายฟ้าถอนจูบก่อนจะสำรวจร่างกายอีกคน​ นั่นทำให้คนถูกมองยกมือปิดใบหน้าแดงก่ำทันที​ อดไม่ได้ที่จะจุ้บมือน้อยน่าเอ็นดู

             เหมือนเขาจะหลงอีกคนเพิ่มขึ้นอีกแล้วสิ

             มือใหญ่แหวกสาบเสื้อออก​ ก่อนจะฝังจมูกคมลงบนต้นคอขาว​ ทั้งพรมจูบไล่ลงมายังแผ่นอกบางอีก​ รามิณฒน์เม้มปากแน่นเมื่อคนรักครอบครองหน้าอกในโพรงปากอุ่น​ เขาแอ่นรับสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้

             ตอนนี้เขารู้สึกปั่นป่วนไปหมดทั้งตัวเลย

             มือใหญ่ที่บีบเค้นตามสะโพกก็เลื่อนต่ำลงไปยังชั้นในสีอ่อนของคนตัวเล็ก​ รามิณฒน์กระตุกเล็กน้อยเมื่อมือร้อนสัมผัสส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้า​ 

             "อะ​ อื้อ​ อะ​ อย่าแกล้ง" เสียงหวานติดขัดเมื่อแฟนตัวสูงบีบคลึงตรงนั้น​ เขากัดริมฝีปากจนแทบจะห้อเลือดเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ

             "ร้องออกมาเลยค่ะเด็กดี" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างเห็นได้ชัด​ เขาละความสนใจจากอกขาวมาเป็นเรียวขาขาวแทน

             มือใหญ่จับให้แฟนตัวเล็กชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งก่อนจะยกค้างไว้ แต่ว่านั่นทำรามิณฒน์ห้ามแทบไม่ทันเพราะว่าคนรักจูบซับตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายันปลีน่อง

             "อย่าทำแบบนั้นสายฟ้า​" มือก็พยายามดันอีกคนออกจากน่องตัวเอง

             "ทำไมไม่ได้ล่ะ​ ก็เรารักทุกอย่างที่เป็นเธอ" น้ำเสียงหนักแน่น​ ไหนจะแววตาที่มีแต่ความรักที่ทอดมองนั้นทำเอาคนตัวเล็กใจอ่อนยวบ​ ฮื่อ​ ไม่รู้ด้วยแล้ว

             สายฟ้าหัวเราะ​ในลำคอเมื่อเห็นเด็กดื้อยกมือปิดหน้าอีกครั้ง​ ก่อนที่หมาป่าจะจู่โจมไม่ให้ตั้งตัว​

             ริมฝีปากร้อนจูบซับไล่ขึ้นจากปลีน่องสู่โคนขาด้านใน​ หน้าท้องบางหดเกร็งเมื่อรู้สึกว่าอีกคนค่อย​ ๆ​ ดึงชั้นในเขาลง

             ทำไมรามน่ารักจังวะ​ น่ารักไปหมดทั้งตัวเลย

            ตัวตนสีน่ารักปรากฏสู่สายตา​ อดไม่ได้ที่จะส่งไปไปลูบเบา​ ๆ​ นั่นทำให้แท่งเนื้อนั้นสู้มือ​ มือใหญ่ร้อนรูดขึ้นลงตามความยาว  นั่นทำให้เด็กดื้อดิ้นไปมาพร้อมส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ​ แต่เดี๋ยว​นะ​ รามเอาหมอนปิดหน้าไปแล้ว

            ด้วยความอยากแกล้งลูกแมว​ เจ้าหมาป่าจึงพรมจูบซับท้องน้อยก่อนจะอ้ากลืนกินความน่ารักไว้ในโพรงปากอุ่น​ ลูกแมวกระตุกตัวเล็กน้อยเมื่ออีกคนเริ่มใช้ปากรูดตามความยาว​ เรียวขาที่ชันขึ้นเองพร้อมกับมือเล็กที่ส่งเข้ามายึดกลุ่มผมเขาทำให้คนคุมเกมส์ได้ใจ
          "อะ​ อื้อ​ อื้ออออ​ สะ ฮึก​ สายฟ้า" เผลอเรียกชื่ออีกคนเพราะเจ้าหมาป่าทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่อีกครั้ง​ ความเสียวซ่านที่ท้องน้อยทำให้คนตัวเล็กลืมตัว​แอ่นรับสัมผัสแต่โดยดี​

          เสียงหอบหายใจเคล้าเสียงหวานที่ครางดังทำให้หมาป่าบ้าพลังนั้นได้ใจ​ เอาจริง​ ๆ​ ต้องบอกว่าโชคดีที่ห้องชุดของเขานั้นเก็บเสียง​ จึงไม่ต้องกังวลว่าข้างห้องจะได้ยิน

          แต่เขาเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วแฮะ

         "มะ​ อื้ออ  มันจะ​ ฮึก​ อือออ" รามิณฒน์เริ่มแสดงอาการบางอย่างเมื่อรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้ว​ ก็ดูสิ  อีกคนทั้งใช้ปากใช้มือ​ ทนได้ก็เก่งแล้ว​

         ร่างเล็กเผลอยกสะโพกสวนการรูดรั้งของโพรงปากอุ่นก่อนจะกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยทันที​ เดี๋ยว​นะ​ มันยังอยํ่ในปากของแฟนเขานี่

         รามิณฒน์ลุกพรวดนั่งอย่างลืมตัวพร้อมห้ามคนรักที่กำลังจะกลืนของเหลวของเขาต่อหน้าต่อตา

         "อย่ากลืนนะ!" แต่ดูเหมือนจะช้าไป​ เพราะว่าหมาป่านั้นได้กลืนลงไปหมดแล้ว​ พร้อมทั้งมือใหญ่ที่ยกปาดส่วนที่เหลือตามมุมปากสวย​ ฮื่อ​ ไอ้สายฟ้าบ้า​ มันเขินนะ!

         ตึ้ง​ ๆ​ ๆ

        เสียงจากแอพลิเคชั่นแชทที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากรามิณฒน์ได้ไม่ยาก​ ดวงตาสวยเหลือบมองสมาร์ทโฟน​ยี่ห้อดังของคนรักก่อนจะขมวดคิ้ว

        "ใครทักมาเหรอ?" เสียงใสเอ่ยถามทำให้เจ้าของเครื่องมองการแจ้งที่ปรากฏ​ในหน้าจอล็อก​ ไอ้พี่เจ้ามึง

        "พี่เจ้าแหละ​ ช่างมันเถอะ" ตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดึงอีกคนเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งพร้อมจู่โจมการจูบทันที​ รามิณฒน์ถูกผลักในนอนราบอีกครั้งพร้อมกับที่ร่างหนาจะตามมาทาบทับไว้​ ใบหน้าน่ารักขึ้นริ้วสีแดงอย่างน่าเอ็นดู​ แขนเล็กก็ยกขึ้นคล้องคออีกคออย่างคุ้นชิน

        เสียงจูบดังขึ้นอีกครั้งเคล้าเสียงหัวเราะเบา​ ๆ​ ของคนทั้งคู่​ สายฟ้าน่ะทั้งรักทั้งหลงเด็กดื้อมากเลย​ ทำไงดี​ อยากให้ม๊าไปสู่ขอแล้ว​

       ริมฝีปาก​หนาผละออกจากอีกคนอย่างเสียดาย​ แต่ก็มาพรมจูบซับทั่วใบหน้าอย่างรักใคร่แทน

      ตึ้ง​ ๆ​ ๆ​ ๆ

      เสียงการแจ้งเตือน​ดังขึ้นอีกครั้งทำให้รามิณฒน์ชะงัก​ ก่อนจะดันหน้าของอีกคนให้หยุดก่อน​ เป็นสายฟ้าที่แอบถอนหายใจอย่างเสียดาย

      "ลองอ่านแชทก่อนมั้ย​ เผื่อเป็นเรื่องด่วน" 

      สายฟ้าจำใจลุกไปหยิบสมาร์ทโฟนมาปลดล็อกเพื่ออ่านข้อความที่พี่ชายต่างสายเลือดทักมาค่ำมืดดึกดื่นแบบนี้​ แล้วบัตรเอทีเอ็มมันมาหายอะไรตอนนี้วะ

        "มันทักมาถามว่าเห็นบัตรเอทีเอ็มมันมั้ย" 

        "เอ้า​ บัตรพี่เจ้าหายเหรอ?"

        "เปล่า​ บัตรมันอยู่ที่เราเอง​ เดี๋ยว​ค่อยตอบมันแล้วกัน" แล้วมือใหญ่ก็กดล็อกหน้าจอทันที​ พร้อมโยนมั่ว​ ๆ​ ให้พ้นจากเตียง

        เจ้าหมาป่าอาศัยช่วงที่ลูกแมวกำลังประมวลคำพูดจู่โจมอีกครั้ง​ มือร้อนดึงเสื้อเชิ้ต​ตัวโคร่งให้พ้นจากผิวหายขาวนุ่ม​ จมูกโด่งสูดดมความหอมจากลำคอขาวอีกครั้งพร้อมขบเม้ม​ ซึ่งก็ได้รับการตีที่ไหล่เป็นเชิงปราม

        ไม่ทำรอยก็ได้

        แขนแกร่งยกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่กับเตียงให้มาอยู่บนตัวเบาแทน​ รามิณฒน์ทำหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่าจะถูกให้อยู่ในท่าแบบนี้​ แล้วดูสิ​ ทำหน้าลอยหน้าลอยตาใส่อีก​ มันน่าตีมั้ย

        Rrrrrrr

       เจ้าของโทรศัพ​ท์แกล้งทำหูทวนลมก่อนจะบีบเค้นผิวนุ่มต่อ​ แต่คิดเหรอว่าอีกคนจะยอม

       "ไปรับสายก่อนไป" 

       "รามคะ" 

       "ไม่ต้องมาทำหน้าเบะ​ ไปรับเลย" สายฟ้าจำใจละจากผิวนุ่มก่อนจะลุกไปหาโทรศัพท์​ที่โยนไว้ไหนแล้วก็ไม่รู้​ เมื่อเจอแล้วนิ้วเรียวก็ไม่รีรอที่จะกดปุ่มสีแดงทันที

       รอไปก่อนนะพี่มึง

       แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขึ้นเตียง​ เครื่องสื่อสารก็แผดเสียงร้องอีกครั้งก่อนที่จะเงียบไปเพราะเจ้าตัวกดวาง

       รามิณฒน์หรี่ตามองคนรักอย่างจับผิด​ ก็เห็น​ ๆ​ อยู่ว่าสายฟ้ากดวางสายใส่ดื้อ​ ๆ​ มันน่าตีมากเลยไอ้คนนี้​

       คนตัวเล็กลุกหยิบเสื้อเชิ้ตที่หล่นอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่ลวก​ ๆ​ ก่อนจะก้าวลงมายืนเคียงคนรัก

       "ถ้าไม่รับสายพี่เจ้า​ ก็โลกสวยด้วยมือเราไปเนอะ​ เราขอไปนอนก่อน" รอยยิ้มน่าหมั่นเขี้ยวปรากฏ​ขึ้นบนใบหน้าหวาน​ "อ้อ​ ไม่ต้องมาเคาะห้องนะ​ ฝันดีค่ะที่รัก" 

       จุ้บแก้มคนรักอย่างรวดเร็วก่อนจะพรวดวิ่งออกไปจากห้องนอนตนเองทันที​ ทิ้งให้สายฟ้ายืนงงกับเหตุการณ์​เมื่อสักครู่​ ก่อนจะได้สติเพราะพี่เจ้ามันโทรมาอีกครั้ง

       ทดไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ​ ส่วนไอ้พี่เจ้า​ มึงเจอกูแน่

       หงุดหงิดโว้ย!!! 

______________________
____________
______
__
_

สายฟ้านก555555555555555
x

วันเสาร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2562

เบบี๋ของไนท์ #27 :: น่ารักชุบแป้งทอด

















          ทันทีที่เรนไขกุญแจเข้าไปก็พบกับกระต่ายจอมดื้อของเขานอนทอดมองจากบนเตียง​
อมยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะล็อกประตูเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครเข้ามาได้ ร่างสูงสาวเท้าเข้ามาอย่างเชื่องช้า​
ถึงขาจะยังเดินไม่ถนัดเพราะเจ็บแผลแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยสักนิด


          “ไหนว่าให้เรนช่วยเลือกไงครับ​ หืม?” เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นไนท์กำลังกินเชอร์รี่​อย่างเอร็ดอร่อย​
ริมฝีปากบางยิ้มออกมาก่อนจะเอื้อมไปหยิบลูกเชอร์รี่​อีกก้านมาไว้ในมือ


          “ก็ไนท์หิวนี่นา” ลิ้นเล็กแลบออกมาเลียที่ลูกเชอร์รี่​อย่างอ้อยอิ่ง​ พร้อมกับที่ริมฝีปากจะค่อย​ ๆ​
อ้างับเจ้าผลไม้สีแดงเข้าไปในโพรงปาก


          ท่าทางที่ยั่วยวนของอีกฝ่ายทำให้เรนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก​
กระต่ายของเขายันศอกไว้บนที่นอนนิ่มพลางมองอากัปกิริยา​ของคนตรงหน้า​
มือขาวชูลูกเชอร์รี่​ขึ้นก่อนจะโบกไปมาเชิงให้อีกคนมากินด้วยกัน


          “กินมั้ย? อร่อยนะ”


          เรนเดินไปหยุดตรงเตียงกว้างอย่างตกอยู่ในภวังค์​
น้ำเสียงหวานเหมือนสิ่งล่อลวงชั้นดีให้สติเขาแทบแตกกระเจิง​
ไหนจะน้ำหวานจากผลไม้สีแดงที่ไหลมาตามมุมปากสวยอีก​ 


          ใครทนได้ทนไป​ แต่เขาจะไม่ทน


          “ชวนเรน​ แต่ไนท์กินเอา​ ๆ​ แบบนี้​จะให้เรนกินยังไงล่ะครับ” 


          “กินยังไงดีนะ​ หาวิธีสิครับที่รัก​ อื้อ!”


          สิ้นประโยคนั้นเรนก็โถมตัวใส่คนตัวเล็กกว่าทันที​ ริมฝีปากได้รูปประทับลงที่อวัยวะ​เดียวกันของอีกคนแนบแน่น
​ก่อนที่จะใช้ลิ้นร้อนแหย่เข้าไปในโพรงปากหวาน​ ไล่กวาดชิมรสชาติ​ของเชอร์​รี่ในโพรงปากของไนท์​ 


          เจ้าของฉายากระต่าย​หิวร้องหึในลำคอก่อนจะงับลิ้นอีกคนเบา​ ๆ​ นั่นทำให้สติของเรนได้หลุดลอยไปทันที
เขาบดริมฝีปากร้อนใส่อีกคนไม่ยั้ง​ ไนท์เองก็เอียงปรับองศาให้เราได้แนบชิดกันมากขึ้น


          “อื้อออ” คนถูกจูบครางผะแผ่วออกมาเมื่อรู้สึกถึงอากาศที่จะหมดลงในไม่ช้า​ มือก็กำคอเสื้ออีกคนไว้แน่น​


          เรนรับรู้ได้ถึงที่คนตัวเล็กพยายามจะสื่อก็ค่อย​ ๆ​ ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง​
น้ำสีใสเชื่อมทั้งสองไว้เป็นสายก่อนจะขาดออกจากกันเมื่อผละออก


          ยอมรับเลยว่าตอนนี้ไนท์โคตรจะเซ็กซี่​ ดวงตาฉ่ำน้ำปรือมองเขาด้วยแรงอารมณ์​
มุมปากสวยก็มีผลงานของเราสองคนประดับไว้อยู่​
จากความคิดตอนแรกที่เขาอยากจะถนอมคนรักไว้ได้ปลิวหายไปแล้ว​
อีกคนยั่วเก่งขนาดนี้เขายั้งแรงไว้ได้ก็เก่งมากแล้ว


          เรนเอื้อมไปหยิบเชอร์รี่​มาคาบไว้​พลางใช้สายตาร้อนแรงจ้องมองอีกคน​
ตอนนี้ตัวไนท์เริ่มขึ้นเป็นสีแดงน่ารัก​ จริง​ ๆ​ เขินแหละดูออก​แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือ​
เขายื่นใบหน้าไปใกล้อีกคนก่อนจะบีบแก้มให้อ้าปากออก


         เขาใช้ลิ้นดันลูกเชอร์รี่​เข้าไปในโพรงปากสวย​ ก่อนจะช่วยเคี้ยวผลไม้นั้นอย่างร้อนแรง​
ยิ่งตอนที่ไนท์กลืนน้ำหวานนั้นไปพร้อมครางออกมาเบา​ ๆ​ ก็ยิ่งทำให้เขาได้ใจ


          ผลักอีกคนนอนราบไปกับเตียงนุ่มทั้งที่ปากยังไม่ผละออกจากกัน​
ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มนิ่มบีบเฟ้นอย่างมันมือ​
ข้างที่ใส่เฝือกอยู่ก็หมายจะปัดจานเชอร์รี่​ให้พ้นทางแต่ว่าติดสายรั้งเฝือกไว้​
เขาจึงจำละมือจากผิวนุ่มเพื่อโยนสายนั้นทิ้งไปซะ


          มือซนเริ่มอยู่ไม่สุขนักเมื่อเริ่มไต่ลงต่ำไปเรื่อย ๆ ริมฝีปากร้อนก็ผละออกจากปากนุ่มของไนท์
แล้วพรมจูบไปทั่วลำคอขาวแทน เรนขบเม้มแน่นจนขึ้นเป็นสีแดงจาง ๆ
คนถูกกระทำร้องซี็ดออกมาเพราะรู้สึกเจ็บและรู้สึกแปลก ๆ ในเวลาเดียวกัน


          เรนยังคงดื่มด่ำกับซอกคอหอมนุ่ม เขาฝากรอยแดงไว้ทุกที่ที่เขาลากริมฝีปากผ่าน
มือข้างที่ว่างก็เลิกเสื้อยืดของไนท์ขึ้นก่อนจะย้ายความสนใจมาที่อกขาวแทน
ปากร้อนงับที่ยอดอกสีชมพูเบา ๆ แต่ก็ทำให้กระต่ายของเขาสะดุ้งได้


          “อื้ออ เรนอย่ากัด” เสียงหวานแหบพร่าเอ่ยท้วงขึ้นมาเมื่อคนบนร่างกัดยอดอกเขาจนดังกึ้ด
เรนจึงจูบซับเป็นการขอโทษไปในตัว
          
          ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในกางเกงนอนตัวบางก่อนจะลูบไล้ที่แครอทน้อยของอีกคนอย่างเอาใจ
ไนท์เชิดหน้าขึ้นเมื่อมือร้อนเริ่มกอบกำตัวตนเขาไว้และใช้นิ้วโป้งถูวนที่ส่วนปลาย


          “อ๊ะ ร เรน อื้อออ” ใบหน้าสวยส่ายไปมาบนเตียงสีขาวสะอาดตา มือก็จิกกับผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่
ไนท์กัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางแต่คนตัวโตก็แกล้งให้เขาต้องปล่อยเสียงกระเส่าออกมาจนได้


           “ชอบมั้ย?” 


          “อื้อออ อย่า อ๊ะ แกล้ง” ไนท์ตีที่แขนคนขี้แกล้งเบา ๆ เมื่อมือใหญ่เร่งความเร็วจนตอนนี้เขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
เรนผละออกจะอกขาวเพื่อมองความน่ารักของอีกคนก่อนจะหยุดการกระทำทุกอย่างลง
นั่นทำให้ไนท์บิดเร้ากว่าเดิมเพราะไม่ได้ปลดปล่อย


          ไนท์ขมวด​คิ้วแน่นพร้อมจ้องมองอีกคน​ เรื่องแกล้งเขานี่ชอบนัก​ ในเมื่อไม่ทำให้เขาทำเองก็ได้​ ถามว่าเขินมั้ย​
เขาเขินมากแต่เมื่ออารมณ์​อยู่เหนือทุกสิ่ง​นั่นก็เพียงพอแล้วที่ทำให้เขาลืมว่าเขินอายแค่ไหน


          ก็​นี่มันครั้งแรกของไนท์เลยนะ!


          เรนผิวปากอย่างถูกใจเมื่อแฟนตัวเล็กล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอนพร้อมสานต่อสิ่งที่เขาทำค้างคาไว้​
เขายืดตัวขึ้นพร้อมถอดเสื้อออกด้วยมือเดียว​แล้วโยนทิ้งให้พ้น​ ๆ​ ไป​ก่อนจะจับมือเล็กให้หยุดการกระทำทุกอย่างลง


          “เรน​อย่าแกล้ง​ อึก​ นะครับ” ไนท์ส่งสายตาเว้าวอนมาให้นั่นทำให้อีกคนยกยิ้มอย่างชอบใจ​
เขาจับมือเล็กของคนรักมากุมไว้ก่อนจะประทับจูบเบา​ ๆ​ ที่หลังมือ


          ความอ่อนโยนที่อีกคนมอบให้นั้นทำให้ไนท์ระบายยิ้มออกมาอย่างจริงใจ​ 


          “เรนรักไนท์นะครับ”


          “อื้ม​ ไนท์ก็รักเรนนะ”


          เรนจูบที่ขมับอีกคนอย่างรักใคร่​ ก่อนที่ความอบอุ่นจะแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน
เมื่อเขาอาศัยจังหวะขย้ำกระต่ายที่ไม่ทันระวัง​ ฝ่ามืออุ่นร้อนดึงกางเกงนอนตัวบางลงอย่างแรง
​ก่อนจะใช้ปากครอบครองตัวตนของคนรักเอาไว้ในโพรงปากอุ่น


          “อื้ออ!! ร​ เรน​ อ๊ะๆ​ ฮื่ออออ” ไนท์ครางแทบไม่เป็นภาษา​ ตอนนี้มันเสียวเกินที่จะกลั้นเสียงน่าเขินอายเอาไว้ได้อีก​
หอบหายใจเข้าถี่รัวเมื่อใกล้ถึงปลายทางแห่งความปรารถนา​ มือก็จิกเข้าที่ผ้าปูที่นอนอย่างไม่กลัวมันจะขาด


          ไม่นานนักร่างเล็กก็กระตุกเกร็ง​ก่อนที่แครอทน้อยจะพ่นน้ำออกมาจนเปรอะตัวและฝ่ามือของอีกคน


          พอเห็นแบบนี้ก็อดหน้าแดงไม่ได้แฮะ


         “นี่แค่เรียกน้ำย่อยนะครับ​”


          พูดจบเรนก็ทิ้งตัวลงมาทาบร่างของคนรักไว้​ ไนท์ที่ยังไม่ทันประมวลผลอะไรทันก็ทำตาปริบ​ ๆ​
ก่อนจะระบายยิ้มขึ้นเมื่อเรนจุ๊บเข้าที่แก้มนิ่ม


          “ไหนจะป้อนอะไรไนท์นะ?” มือเล็กคว้าเข้าที่ต้นคออีกคนพลางรั้งดึงลงมาทำให้ตอนนี้ปลายจมูกของเราชิดกัน


          “แครอทครับ​ รสสตรอว์เบอร์รี​ด้วย​ :)​”


          จบประโยคนั้นเรนก็บดจูบอีกคนอย่างเร่าร้อน​ มือใหญ่ลูบไล้บีบเฟ้นร่างเล็กตามแรงอารมณ์​
ก่อนจะพยายามใช้มือข้างที่ใส่เฝือกถอดกางเกงบอลออกอย่างลำบาก​


         เรนเลิกคิ้วขึ้นเมื่อไนท์ส่งมือบางมาช่วยเขาถอดอะไรที่ไม่จำเป็นออกไป​ทำให้ตอนนี้ร่างกำยำนั้นเปลือยเปล่า
​แต่ไนท์ยังคงเหลือเสื้อยืดอยู่เป็นปราการชิ้นสุดท้าย​ 


         –ถอดซะก็สิ้นเรื่อง


         ไนท์​เองก็ให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดีทำให้เขาอดเอ็นดูอีกคนไม่ได้​
ถ้าให้พูดตามตรงเขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของคนรัก​ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมอีกคนถึงได้กล้ายั่วเขาขนาดนี้​


          เรนผละจากร่างขาวเนียนก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าที่ตอนนี้มีชุดของเขาอยู่ด้วยบางส่วน​
มือใหญ่ควานหาของที่ซื้อมาไว้แต่ไม่ได้ใช้สักที​ จะได้ใช้งานมันก็วันนี้แหละนะ


          เรนจัดการสวมใส่ถุงยางกลิ่นสตรอว์เบอร์รีด้วยมือเดียวอย่างชำนาญ​
ทำให้ไนท์ที่มองเห็นการกระทำทุกอย่างนั้นเม้มปากด้วยอาการหน้าแดง


           “ดูชำนาญเนอะ” อดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้​ ดูสิ เรนทำอะไรก็ดูชำนาญไปหมดทุกอย่าง​
กลับกันที่กว่าเขาจะกล้าใจดีสู้เสือได้นี่ก็แทบจะกัดลิ้นเพราะความเขินไปสามล้านรอบแล้ว


          เรนร้องหึในลำคอก่อนจะเดินมาหาร่างบางที่นั่งจุ้มปุ้กรอเขาอยู่บนเตียง​
จูบซับไปที่กลุ่มผมหอมนุ่มอย่างถนอมก่อนจะช้อนร่างของคนรักขึ้นแล้วจัดแจงท่าดี​ ๆ


          “พร้อมกินแครอทหรือยังคะที่รัก”


         “ไอ่บ้า​ มาคะมาขาอะไรเล่า!” ฟาดมือใส่ต้นแขนอีกคนอย่างแรง​
เรนเลยได้แต่หัวเราะกับความน่ารักของคนใต้ร่าง


          บีบเจลลงบนมือจนชุ่มก่อนจะป้ายที่ช่องทางรักของอีกคน​
กระต่ายจอมยั่วคนเดิมนั้นกลับมาแล้วเมื่อเรนสอดใส่นิ้วกลางไปเพื่อให้คนรักคุ้นชิน​
ขาขาวค่อย​ ๆ​ ชันขึ้นมาเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ​ นั่นทำให้คนกระทำได้ใจ


          “เจ็บมั้ย?” เอ่ยถามขณะที่มือก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดีไม่มีบกพร่อง​ ไนท์พยักหน้ารับเบา​ ๆ​
ความจริงเขารู้สึกเจ็บด้วยแหละแต่เพราะรู้มาว่าถ้าผ่านตรงนี้ไปได้จะมีแต่ความสุข​ ดังนั้นเลยอดทนเพื่อคนรัก


           “ถ้าจะอดทนเพื่อให้เรนมีความสุขจะตีให้เลยนะ​”


          “อ่านใจไนท์ออกเหรอ?”


          “สีหน้าไนท์ฟ้องหมดแล้ว” เรนหยุดขยับนิ้วก่อนจะมองจ้องไปในแววตาที่มีน้ำคลออยู่​
“ถ้าไม่โอเคเรนจะได้หยุด​ ให้เรนมีความสุขแต่ไนท์เจ็บก็ไม่ยอมหรอกนะ”


          “ไนท์ทนได้น่า” ทำแก้มป่องใส่​ เรนจึงอดจิ้มแก้มนุ่มนิ่มเล่นไม่ได้


          “ดื้อว่ะ​ นี่ครั้งแรกของไนท์นะ​ มันเจ็บเลยแหละจะไหวเหรอ?”


          “ยอมเจ็บถ้าเรนเป็นคนทำ​” รั้งคออีกคนลงมาพร้อมจุ๊บเบา​ ๆ​ ที่ริมฝีปากได้รูป​
“เพราะงั้นช่วยรักไนท์เยอะ​ ๆ​ นะ”


           ไม่พูดเปล่า​ กระต่ายดื้อก็ชันขาข้างหนึ่งขึ้นก่อนจะตวัดเข้าที่เอวสอบ​
มือก็ไล้ไปตามกรอบหน้าที่หล่อเหลาดั่งเทพเจ้าบรรจงสร้างสรรค์​อย่างรักใคร่​
เรนจึงกุมมือเล็กนั้นไว้ก่อนจะพรมจูบตามมือไล่ขึ้นไปยังซอกคอขาว​


           “ถ้าเจ็บจิกเรนได้นะ​ แต่ระวังแผลให้ด้วย” พูดกลั้วหัวเราะแต่สายตากลับเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อน
จนไนท์สัมผัสได้


           หน้าท้องบางหดเกร็งพร้อมส่งเสียงครางออกมาเมื่อจู่​ ๆ​ เรนก็ใส่นิ้วมาในช่องทางเขาอีกครั้งโดยไม่ทันตั้งตัว​
เขาขยับนิ้วอย่างเนิบนาบพร้อมหาจุดที่คนรัก​จะรู้สึกดี ถ้าจะทำมันก็ต้องได้รับความสุขทั้งคู่สิถูกมั้ย
เขาไม่ยอมให้อีกคนเจ็บคนเดียวหรอกนะ


         เรนอดก้มลงไปจุ๊บที่ปากบวมเจ่อของไนท์ไม่ได้ ตอนนี้อีกคนทั้งน่าแกล้งทั้งน่าเอ็นดูเลยล่ะ
เขาเพิ่มจำนวนนิ้วเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเริ่มปรับตัวได้ แต่ก็แอบเห็นน้ำตาเม็ดเล็กไหลออกมาอยู่ดี
เขาจึงใช้ปลายจมูกไล้น้ำตานั้นก่อนจะประกบจูบอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลม


         นิ้วเรียวก็ยังขยับอยู่ในช่องทางที่เริ่มขึ้นสีแดง ดีที่เขาใช้เจลช่วยไม่อย่างนั้นไนท์อาจเจ็บมากกว่านี้อีก
กายขาวที่ขึ้นริ้วสีแดงจาง ๆ เริ่มสั่นสะท้านเพราะเรนนั้นเอาใจเก่งเหลือเกิน หายใจกอบโกยอากาศเข้าเฮือกใหญ่
เสียงหวานก็ยังคงดังอื้ออึงอย่างต่อเนื่อง


         “พร้อมนะครับที่รัก”


         เรนดึงนิ้วมือออกมาเป็นจังหวะเดียวกับที่คนรักได้สอดมือเข้ามายังกลุ่มผมเขาพลางขยำแน่น
แต่ก็ยังระวังแผลที่ศีรษะเขาเป็นอย่างดี มือใหญ่ชัดรูดแกนกายตนสองสามทีก่อนจะนำไปจ่อที่ช่องทางสีสวย
เรนมองอีกคนเป็นเชิงขออนุญาต ซึ่งไนท์ก็พยักหน้ารับก่อนจะหันใบหน้าขาวที่ขึ้นสีแดงหนี


          ร่างสูงดันตัวตนเข้าไปอย่างระมัดระวังเพราะกลัวแฟนของตนจะเจ็บ
ตอนนี้เข้าไปได้แค่นิดเดียวเขาก็แทบจะบ้าตายแล้ว อีกคนรัดเขาแน่นจนอยากจะปลดปล่อยตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไป


          “ไหวแน่นะ?”


          “ไหว อ๊ะ! ซี้ดด เรนอย่าแกล้ง!” ไนท์ทุบอีกคนทันทีเมื่อเรนแกล้งดันเข้าอย่างแรงก่อนจะผ่อนลงในตอนหลัง
ส่งเสียงหึในลำคอก่อนจะบดจูบอีกครั้งเพื่อให้คนรักผ่อนคลาย จริง ๆ ก็เรียกว่าเบนความสนใจจะเหมาะกว่า 


          “อื้ออ!!” เสียงหวานครางลั่นห้องอย่างไม่คิดกลั้นเพราะคนบนร่างนั้นใช้ตอนที่เขาสนใจกับรสจูบดันตัวตนเข้ามา
หาเขาในทีเดียว เรนกดแช่ไว้เพื่อให้คนรักคุ้นชินก่อนจะถอนจูบออกมาแล้วจุ๊บเบา ๆ แทน


          เมื่อเห็นว่าไนท์เริ่มปรับตัวได้แล้วเรนจึงเริ่มขยับตัว จากเชื่องช้ากลายเป็นเร่งความแรงตามอารมณ์
เสียงครางหวานหูเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่ทำให้เขาได้ใจ ไนท์จิกเข้าที่แผ่นหลังแกร่งจนรู้สึกถึงเลือดที่ไหลซิบออกมา


           เสียงเนื้อกระทบกันเคล้าเสียงหอบกระเส่าของคนทั้งคู่ดังทั่วทั้งห้อง ไหนจะเสียงเตียงที่กระทบผนังจนดังอีก
ได้แต่ภาวนาว่าสายฟ้าอย่าได้ยินเลย ไม่งั้นเขาคงได้เอาหัวโขกกำแพงแน่ ๆ


          เรนจับร่างบางให้พลิกยืนเข่าทำให้ทั้งคู่หลุดออกจากกันแต่ก็แค่เพียงครู่เดียว
เพราะเมื่อจัดท่าทางให้ดีแล้วเรนก็เติมเต็มเข้าไปอย่างแรงทันทีจนไนท์จุกไปหมด


          ไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะวะ!


          โถมตัวใส่อีกคนด้วยความหนักหน่วง ตอนนี้ไนท์รู้สึกว่าเรี่ยวแรงได้หายไปดื้อ ๆ
ก่อนจะทิ้งตัวบนที่นอนโดยที่ศอกยังยันกับเตียงเอาไว้ กลายเป็นว่าเปิดโอกาสให้แฟนตัวเองเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม


          “มัน อ๊ะ ลึก อื้อออออ ลึกไป” ไนท์ร้องประท้วงเบา ๆ พลางซบหน้าลงบนเตียง
ที่จริงจะหนุนหมอนแต่ว่ามันกระจัดกระจายไปตอนไหนไม่รู้ 


          “อ่าา ไนท์ครับ เรียกชื่อเรนสิ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้น มือร้อนก็จับยึดที่เอวบางพลางบีบเค้น


         “ร เรน อือออ รักนะ”


         “รักเหมือนกันครับ อ่าาา” เอวสอบโถมเข้าหาอีกคนแบบไม่ยั้งแรง จนตอนนี้ไนท์รู้สึกว่าจะถึงปลายทางอีกครั้ง
เสียงหวานหวีดร้องออกมาลั่นเมื่อเรนกระแทกย้ำ ๆ ก่อนที่จะรับรู้ได้ถึงของเหลวที่ออกมาจากตัวเอง
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เรนกระตุกเกร็งก่อนจะทาบทับร่างของเขาพอดี


          “ฮื่อ หนักอะ ลุกได้มั้ย” ไนท์ที่นอนหอบอย่างเหนื่อยอ่อนดิ้นหวังให้คนที่นอนทาบทับอยู่ลุกออกไป
แต่กลายเป็นว่าอีกคนตีมึนกอดเขาไว้เฉยเลย


          “ลุกไม่ไหวแล้ว ขอนอนกอดหน่อยนะครับเมีย” พูดจบก็จุ๊บที่ต้นคอขาวซึ่งตอนนี้มีแต่รอยสีกุหลาบแต่งแต้ม
เต็มไปหมด เรนยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ถอนแกนกายออกมา
แล้วดึงให้ไนท์มานอนหนุนแขนตนดี ๆ


          “อะไรใครเมีย”


          “โห ได้กันขนาดนี้ไม่เรียกเมียให้เรียกอะไรล่ะครับคุณ” แล้วก็ได้รับคำตอบเป็นการฟาดเข้าที่ต้นแขนอย่างแรง
โดยที่เรนหัวเราะอย่างชอบใจ กระชับอ้อมกอดก่อนจะจูบที่หน้าผากของอีกคนด้วยความรัก


          “แขนก็ยังใส่เฝือกแต่เปรี้ยวจังเลยนะคนนี้” จิ้มไปที่เฝือกของคนรักเบา ๆ ก่อนจะลูบไปตามลวดลายบนเฝือก
ที่เขาและสายฟ้าบรรจงวาด


          “ทำไงได้ล่ะ แฟนยั่วเก่งขนาดนี้” 


          ไนท์เบะปากใส่อีกคนเป็นเชิงเถียงว่าไม่ได้ยั่วสักหน่อย ก่อนที่ความอ่อนเพลียจะเข้าครอบงำ
จึงขยับซุกอกแกร่งอย่างออดอ้อน เรนยิ้มเอ็นดูแฟนตัวเองรอบที่ล้าน จะน่ารักเกินไปแล้วเขาล่ะอยากซื้อคำว่าน่ารัก
มาใช้กับไนท์คนเดียวจริง ๆ


          เขาพยายามยันกายเอื้อมไปปิดไฟหัวเตียงอย่างระมัดระวังก่อนจะคว้าผ้าห่มที่กองอยู่มุมเตียง
ขึ้นมาห่มให้เราทั้งสอง เสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกว่าอีกคนได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว
ก็อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มคนหลับ


          “ฝันดีนะครับดวงใจของเรน”
____________
______
___
Talk with​ KANOMVONG​ ::


แครอทที่ไม่ได้แปลว่าแครอทอะค่ะ อรุ่มมมมมมม🌚🌝 อ่านจบอย่าลืมไปเม้นให้ไร้ด้วยน้าา
หรือจะเข้าไปหวีดที่ #เบบี๋ของไนท์ ก็ได้นะงับคือจีง ๆ แท็กเงียบเหงามาก งอแง
แล้วที่สำคัญคือ 2.8 M จอยแน้วววว ฮื่อออ ขอบคุณทุกคนที่เอ็นดูเรื่องนี้มาก ๆ เลยนะคะ💗💗

ว่าแต่ว่าน้องสายฟ้าไม่ได้ยินใช่มั้ยรู้ก //ทำหน้าเลิ่กลั่ก